CRICKET

In 1992 ben ik cricket gaan spelen voor een club in Tiel. Een keertje meegedaan met de training en zondag zou ik, als toeschouwer, mee gaan naar een uitwedstrijd. 'Even' naar Hengelo in Twente. Zaterdag telefoon, of ik alsjeblieft cricketkleding wilde meenemen; ze hadden een paar mensen te kort. Dat werd dus mijn eerste cricketwedstrijd. De week erna in Tiel, daarna in Groningen en Wageningen. Ik heb dat seizoen verder alle wedstrijden gespeeld.
In 1993 hoorde ik dat de club stopte met cricket, te weinig leden waarop gerekend kon worden (velen kwamen alleen als ze echt niets anders hadden). Ik ben dat jaar ook cricket gaan spelen voor het team van de NMB in de bedrijfscompetitie. De eerste wedstrijd in Wassenaar op het terrein van CCG (Groenendaal) tegen de PTT. Daar werden mensen gevraagd om zondag met CCG mee te spelen, die hadden ook te weinig mensen. Omdat CC De Betuwe gestopt was heb ik dat gedaan en daar dat jaar zeven of acht wedstrijden meegedaan. Maar ik wilde toch wel graag iets dichter bij huis want thuiswedstrijden in Wassenaar ... Met CCG was ik voor een uitwedstrijd naar Utrecht geweest, tegen Hercules. Daar heb ik me aangemeld na afloop van seizoen 1993, het leek me wel een gezellige club. Van 1995 tot en met 1999 ben ik ook secretaris geweest van de afdeling cricket.

De bedrijfscompetitie is een cricketcompetitie die op de zomeravonden (hoewel: van mei t/m augustus) wordt gespeeld tussen teams die meestal aan één bedrijf gerelateerd zijn. Na een aantal jaren stopte dat wegens te weinig leden. Een paar jaar later had de bank, inmiddels ING, weer een team en ging ik daarin meespelen. Op de foto rechts het team. Ik speelde toen niet mee wegens een rugpobleem.

In 2011 gaven de leden van de commissie bedrijfscricket aan te willen stoppen. Ik heb me toen aangemeld voor de functie van wedstrijdsecretaris. Ik maakte toen al een paar jaar een werkblad in Excel voor het invullen van de uitslagen en het automatisch doortellen daarvan in een stand. Dit omdat de toenmalige wedstrijdsecretaris te weinig handigheid had met Excel en er bij het handmatig doortellen te vaak dingen fout gingen.

In 2012 trad ik dus aan in de commissie en moest ik dus naast het uitslagenblad ook het competitieschema maken. Voor een onvolledige competitie want elk team kan opgeven hoeveel wedstrijden ze willen spelen. Dat aantal kan variëren van acht tot achttien. En ik moest ook rekening houden met de mogelijkheden van de velden waar gespeeld moest worden. waren er wel vier teams die hun thuiswedstrijden bij dezelfde vereniging speelden dus moest ik wel weten op welke dagen er hoeveel velden beschikbaar waren voor de bedrijfscompetitie. Maar het lukt over het algemeen vrij redelijk.
Eind maart of begin april is er altijd een zogenaamde fixture meeting. Naast enkele andere zaken vormt het wedstrijdschema de hoofdmoot. Alle teams hebben de beschikking over een schema en gaan daarmee aan de slag om met de andere teams nog een extra wedstrijd af te spreken, of er een te verschuiven of te laten vervallen. De wijzigingen krijg ik dan door en dan komt het punt dat ik het schema met alle aanpassingen ga voorlezen. Als iedereen dan accoord is, gaan we nog een glaasje drinken. De volgende dag ga ik dan alles in het schema op de computer verwerken en dat dan rondsturen.
Tegenwoordig geven vrijwel alle teams de uitslagen netjes binnen 24 uur na afloop van de wedstrijd door zodat ik elke week uiterlijk in het weekeinde de stand t/m die week kan rondsturen. Vroeger waren ze vaak al blij met één keer per maand. In 2020 is er geen competitie geweest omdat de regels inzake corona dat tot ver in het seizoen verboden. Een kort onderzoek onder de teams gaf toen aan dat die teams die nog wilden spelen zelf wel een vriendschappelijke wedstrijd zouden regelen.

Nu is het afwachten of er in 2021 weer een redelijke competitie gehouden kan worden. Als het doorgaat zal ik ook wel weer een aantal wedstrijden spelen voor WCC (De Witte Cricket Club, van De Nieuwe of Littéraire Sociëteit De Witte, gevstigd sinds 1870 aan het Plein in Den Haag. Het gebouw beslaat de gehele noordzijde van het Plein. Een nadeel is wel dat je daar bij het slotdiner keurig in het pak en met sokken en dichte schoenen moet verschijnen.

Seniorendiner Groene Eik

In juni 2011 begon in Zoelmond een afdeling van Senioren aanBod om voor senioren één maal per maand een maaltijd te koken die tegen een bescheiden vergoeding genoten kon worden. Er stond een oproep in een huis-aan-huisblad voor vrijwilligers. Ik heb me daarvoor aangemeld en op vrijdag 17 juni was de eerste bijeenkomst om kennis te maken met de collega's en de regels.

De dinsdag daarop werd voor de eerste keer gekookt; die eerste keer voor acht klanten. Meteen daarna was het zomerreces, in de maanden juli en augustus is het vakantie. Ook in december koken we niet. Er is dan al een groter kerstdiner voor alle leden van SaB. De andere negen maanden kookt onze ploeg op één dinsdag in de maand. Het diner begint om vijf uur. In Beusichem is ook een groep, die hebben het diner op één woensdag in de maand om één uur.

De naam 'Groene Eik' komt van het dorpshuis in Zoelmond. Inmiddels wordt het diner al sinds januari 2013 in het Zoetzand in Beusichem gehouden want de Groene Eik is al jaren geleden gesloopt. De naam Groene Eik is wél blijven hangen aan het diner van onze groep. Het logo dat ik ontwierp is gebaseerd op een afbeelding van een eik waar ik een grote tafel bij heb getekend, om de stam heen.
De rechter foto in de rij hierboven is van de laatste in Zoelmond.

Met ingang van september 2012 ben ik met acht stemmen voor en een tegen (de mijne) benoemd tot coördinator van onze groep. Het eerste jaar werd de coördinatie gedaan door een bestuurslid van SaB.

In alle jaren dat we nu draaien zijn we een vrijwilligster kwijtgeraakt door verhuizing en is er ook tegelijkertijd een nieuwe bij gekomen. Een andere vrijwilligster verhuisde naar Arcen maar bleef wel meedoen.

Het voorlopig laatste diner was op 3 maart 2020; daarna is er niet meer door ons gekookt wegens de coronamaatregelen. Dus op dit moment, half maart 2021, ligt het dus al een jaar stil en de verwachting is niet dat er vóór de zomer nog actie wordt ondernomen.

Meestal gaat de ploeg na afloop van het seizoen, dus eind juni of begin juli, samen uit eten. Dat betalen we dan deels uit de fooienpot, deels uit de eigen maandelijkse bijdrage, en, indien nodig, deels ter plekke uit de eigen portemonnee. Volgens Roos ga ik dan uit eten met mijn harem. Van de ploeg van negen zijn er acht dames. Soms zijn we niet helemaal compleet, een datum vinden waarop iedereen kan is altijd lastig.

BUURTBUS MAURIK - BEUSICHEM

Op 28 mei 2014 ben ik gestart als chauffeur op buurtbus lijn 263 van Arriva, de lijn van Maurik naar Beusichem en terug.

De bus wordt gestald in Maurik, een paar honderd meter van het startpunt van de route. We rijden vijftien diensten per week, drie per dag op werkdagen. De eerste rit start om ongeveer acht uur, de laatste eindigt tegen zeven uur. Na de laatste rit kunnen de klanten nog wel vervoerd worden. Dat heet dan de beldbus, maar is meestal een taxi tussen de twee aangegeven haltes. Ik heb gekozen voor de middagdienst. De eerste rit daarvan is momenteel (2021) met een start op 11:58 vanaf verzorgingshuis "De Valentijn" in Maurik. Als je dienst hebt op de ochtend of de avond moet je met eigen vervoer naar het startpunt en later weer naar huis.

Maar ik woon langs de route dus ik wordt tegen half twaalf voor de deur opgepikt en om kwart over vier weer daar afgezet (op de foto rechts rijden we net weg nadat ik ben ingestapt; ik ben dat gele vlekje achter de eerste zijruit. Dan ben ik iets meer tijd kwijt maar ik kan de auto laten staan. Bovendien ben ik dan ruim op tijd thuis voor het avondeten, ook wat waard (vooral voor Roos).

Op 6 september 2016 heb ik het beheer van de website overgenomen. Tot op heden is die nog in mijn beheer. Ik ben nog steeds op zoek naar wat tijd om een hoop ingewikkelde constructies in de opzet van deze site te vereenvoudigen. Met de noodzakelijkste is dat inmiddels gelukt. Maar het vinden van tijd voor de niet-noodzakelijke is altijd lastig.
Heel aardig is de opzet van 'vertrektijden per halte'. De route in drie stukken met busjes bij de haltes. Als je een busje aanwijst met de cursor komen de vertrektijden (in beide richtingen) in beeld. Oorspronkelijk had elk rijtje een code als 1089.jpg. Lekker handig in het gebruik. Nu heb ik namen als 263MB-ZoelmondKerk.jpg (lijn 263 Maurik Beusichem, halte Zoelmond Kerk). Dan kan ik alles op tijd klaar maken vóór de wijziging van half december en dan in één klap de nieuwe strookjes dienstregeling op de website zetten.
De helft (qua hoeveelheid materiaal veel meer) van de website is niet toegankelijk voor buitenstaanders. Daaronder de ledenlijst, het werkrooster voor de chauffeurs, een 'smoelenboek' en rond de tien bladzijden met foto's van evenementen.

SLOT LOEVESTEIN

In oktober 2006 kreeg ik bericht dat de aanvraag tot vervroegd stoppen in het kader van de regeling 57½ definitief was goedgekeurd. Ik zou per 1 december mogen vertrekken. Omdat ik de klus waar ik mee bezig was eigenlijk wel graag wilde afmaken (het spul moest per 1 maart draaien) werd gekeken wat mogelijk was. Uitstel kon uiterlijk tot 1 februari 2007, anders zou de regeling niet meer van toepassing zijn. Aldus werd besloten.

In de kerstvakantie wilden we een dagje ergens heen, maar waarheen? Op tafel lag een boekje 'Mooi Gelderland'. Daar maar eens in kijken. Het viel open op slot Loevestein. Jammer, dat was niet open op donderdag 28 december die we in gedachten hadden. Maar voor de zekerheid even op het internet kijken, misschien was er wel iets veranderd. Dat niet, maar ik zag wél iets dat mijn nieuwsgierigheid wekte: een rubriek vacatures. Een daarvan was voor een vrijwilliger klusjesman, bijvoorbeeld een ervaren doe-het-zelver. Naar mijn idee was ik dat en ik heb dus een sollicitatie geschreven met een aangepast cv. Niet mijn beroepsloopbaan maar wat ik zoal aan klussen thuis had gedaan.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek in januari, om kennis te maken en te bekijken of ik in het kleine team zou passen. Dat verliep gunstig en werd aangevuld met een rondleiding door de gebouwen om het toekomstig werkterrein te bekijken. Ik zou de woensdagen gaan werken, aanvangend 7 februari 2007.

Zeer gevarieerd werk. Kleine dingetjes, zoals het vervangen van een beschadigde wandcontactdoos. Maar ook het ontwerpen van een eenvoudig demontabel kassahokje voor bij de evenementen. Ook het vervangen van kapotte lampen hoort er bij. 'Even' een plafondlamp in de Grote Camer vervangen. Je bent zo ruim een uur verder. Eerst de driedelige ladder (ruim vier meter per deel) in het vertrek zien te krijgen en daar opzetten in A-vorm met opsteekdeel. De lamp hangt namelijk bijna twee meter van de wanden af op een hoogte van ruim zes meter. De beheerder gaat dan op de stabilisatiebalk staan zodat de ladder wat steviger staat. Dan naar boven, een lastig armatuur openmaken, de lamp er uit en beneden de nieuwe ophalen en er in zetten. Armatuur sluiten, ladder opvouwen en weer wegbrengen. Ook een keer een puzzel moeten maken van een foto van het harnas. Armen, benen, helm, alles apart. Mochten de kinderen het weer samenvoegen tot één harnas (van net iets minder dan originele grootte!). Ook een van de landkaart van de Lage Landen.

Aan het eind van 2007 waren er vacatures voor gidsen. Heb ik me voor aangemeld, ben aangenomen en ik mocht dus naar de cursus voor alle gidsen. Men vond dat iedereen maar weer eens op één spoor gezet moest worden want in de loop der jaren waren enkele delen van verhalen wat te fantasievol geworden.
Ik heb het gidswerk drie jaar gedaan, soms één of twee rondleidingen in de week, soms ook meer. Dit werd per uur betaald. Ook geregeld een dag dienst als verhalenverteller in het kasteel op vaste tijden en plaatsen. In de regel in het Nederlands, soms in het Engels of Duits en zelfs een keer in het Frans.
Het rondleiden was vaak gewoon in eigen kleding, vaak ook in speciaal tenue. Voor mij werd dat een monnikspij, en ging ik als Herman de Ruijter door het kasteel. Dat was de man die, vermomd als monnik, in de 80-jarige oorlog het kasteel veroverde voor Willen de Zwijger.
Op een gegeven moment kwam er meer apparatuur en konden bezoekers een audiotour huren. Al jaren waren er bovendien presentaties met beamers op muren en geluid uit speakers. Die zetten we altijd uit tijdens de rondleidingen en verhalen van gidsen. Maar die audiotours kon je niet uitzetten en dat gaf problemen. Het verhaal van de gids tegelijk met een audiotour ging niet goed. Er werd ook geen goede oplossing gevonden en de lol ging er wat vanaf.

Een paar jaar later kreeg ik geregeld last van mijn rug. Klussen werd daardoor gelimiteerd tot drie kwartier à een uur. Dat is niet efficient met twee keer drie kwartier rijden om er te komen. Conclusie: stoppen met klussen. Het enige dat ik bleef doen was het ophangen van 22 posterborden in de gemeente Zaltbommel in tien kernen plus bij Loevestein langs de N322. Dat kost in de regel ruim drie uur ophangen en twee uur weghalen en is niet te belastend voor de rug.
Ik maakte altijd een overzicht van de plaatsen (een deel op het plaatje rechts), ook voor het geval dat iemand anders ze weg zou moeten halen. Inmiddels is dit sinds eind 2019 niet meer gedaan, de gemeente geeft geen toestemming meer.
Ik heb eind 2019 en begin 2020 ook nog posters geplakt in Gorinchem.